Από Αναγνώστη
Η παραλία της Βοϊδοκοιλιάς κοντά στηνΠύλο δεν θέλει συστάσεις: είναι μια από τις ομορφότερες της Μεσογείου. Όλοι έρχονται εδώ για να απολαύσουν έξοχο κολύμπι και ηλιοθεραπεία.
Όχι εγώ. Εγώ έψαχνα ένα τάφο!
Διαστροφή; Όχι. Παυσανίας!
Εξηγώ. Πάνω από την Βοϊδοκοιλιά ο Παυσανίας είχε δει τον τάφο του Θρασυμήδη, του γιου του αρχαίου βασιλιά της Πύλου Νέστορα. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο άγγλος ιστορικός G.B.Grundy βρήκε εδώ ένα θολωτό τάφο τον οποίο ερεύνησε τη δεκαετία του 1950 ο διάσημος αρχαιολόγος Σπύρος Μαρινάτος. Αυτός λοιπόν θεώρησε πως είναι ο τάφος του Θρασυμήδη. Χρονολογήθηκε δε στην περίοδο 16801060 π.Χ. Καθαρά μυκηναϊκή εποχή.
Ακολούθησα ένα μονοπάτι μέσα στα χαμηλά αλμυρίκια και τους θάμνους. Το χώμα ήταν αμμώδες και τα πόδια μου βούλιαζαν.
Πυκνή βλάστηση απλωνόταν στο λόφο αλλά ένα αεράκι από το Ιόνιο φυσούσε απολαυστικά. Το δυσδιάκριτο μονοπάτι με οδήγησε σε μια ελεεινή και τρισάθλια περίφραξη. Και μια κλειδαμπαρωμένη πόρτα.
Ευτυχώς
ένα σπάσιμο δίπλα αφήνει μια δίοδο και μπόρεσα να μπω μέσα. Τα αρχαία λείψανα είναι πνιγμένα από τα αγριόχορτα. Στην άκρη του λόφου φαίνεται η κυκλική δομή του θολωτού τάφου.
Δυστυχώς τίποτε δεν δείχνει το βασιλικόν του πράγματος. Τίποτε δεν μαρτυρά το πλούτο που βρέθηκε εδώ, τα χρυσά ελάσματα, τα μυκηναϊκά αγγεία, τα περιδέραια από αμέθυστο, τα λίθινα βέλη. Ως κι ένας σκελετός από βόδι ανακαλύφθηκε, πιθανή θυσία προς τιμήν του νεκρού.
Άκουγα τις φωνές των κολυμβητών από την αμμουδιά. Περπάτησα ως την άκρη πέρα από τον θολωτό τάφο και είδα το πανόραμα της Βοϊδοκοιλιάς, ένα λευκό αμμουδερό τόξο με σμαραγδένια νερά.
Κάθισα λίγο στο λόφο, ψάχνοντας τα χαλάσματα μήπως καταλάβω κάτι περισσότερο. Τίποτα… Όλα μαρτυρούν πολιτισμό, ιδιαίτερα μακραίωνο μάλιστα: έχουν βρεθεί ίχνη νεολιθικής κατοίκησης, αλλά και ίχνη λατρευτικά των ελληνιστικών χρόνων (4ου-3ου αι. π.Χ.). Κάποιο ήρωα λάτρευαν ως τότε. Κάποιο μακρινό θεοποιημένο πρόγονο.
Να ήταν ο Θρασυμήδης;
Κανείς δεν ξέρει. Και κανείς δεν θα μάθει.
Κατέβηκα στην αμμουδιά κι εγώ. Να κολυμπήσω χωρίς τους παραπάνω προβληματισμούς. Όπως όλοι οι άλλοι δηλαδή…
