Στέφανος Ληναίος

Στέφανος Ληναίος : Ο Στέφανος Ληναίος (κατά κόσμον Διονύσιος Μυτιληναίος), του Γεωργίου, γεννήθηκε στη Μεσσήνη Μεσσηνίας τον Αύγουστο του 1928. Είναι ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης και θεατρικός επιχειρηματίας, με αρκετές εμφανίσεις και στο σινεμά. Τελευταία ασχολήθηκε και με την Πολιτική. Κόρη του είναι η Μαργαρίτα Μυτιληναίου, διευθύντρια σήμερα του Δευτέρου Προγράμματος.

Θάλασσα
Νομίζω ότι γεννήθηκα μέσα στη θάλασσα. Ίσως γιατί μεγάλωσα σε ένα χαμηλό σπιτάκι, κολλητό στην αμμουδιά της Καλαματιανής παραλίας και τον άγριο χειμώνα, πολλές φορές, η θάλασσα έμπαινε μέσα στα παιδικά κρεβατάκια μας. Ίσως γιατί ο ένας παππούς μου ήταν θαλασσινός στα καΐκια της Μυτιλήνης και της Αίγινας κι ο άλλος, ο Μανιάτης, ο καπετάν Στεφανής, έσβησε στο κατάστρωμα του καϊκιού του, έξω από το Τσιρίγο. Ίσως γιατί όταν θέλω να χαλαρώσω ή να επιτεθώ, τα μάτια μου στάζουν θάλασσα.
Όταν θέλω να γράψω ή να κλάψω, νιώθω ότι έχω πιει ένα ποτήρι θάλασσα. Όταν θέλω να θυμηθώ ή να παρηγορηθώ, βλέπω μπροστά μου τη μάνα μου σαν τη θάλασσα-θυγατέρα του Αιθέρος και της Ημέρας, αδελφή της Γης και του Ουρανού. Κι όταν, μέρα η νύχτα, θέλουν να βγουν από μέσα μου άγριες κραυγές για να φωνάξουν τις μεγάλες χαρές και τις μεγάλες πίκρες μου, νιώθω μέσα μου μια θάλασσα με χίλια χρώματα, όπως τη ζωγράφισαν, αιώνες τώρα, όλοι του κόσμου οι ποιητές: μανιασμένη-ακύμαντη-γαλανή-αφιλόξενη-λυσσομανούσα-πικρο- κυματούσα-αφροστεφής-πολύφλοισβος-ξεμυαλίστρα.
Και για να «προσγειώνομαι» στην καθημερινή ρουτίνα, έχω, στο σπίτι μου, μια μεγάλη φωτογραφία που δείχνει τη θάλασσα των παιδικών μου χρόνων. Και συμφιλιώνομαι γλυκά-γλυκά με τη φθαρτή μας ασημαντότητα, θαυμάζοντας τη δική της, ευτυχισμένη αιωνιότητα.

Στέφανος Ληναίος:

Έγινε Ηθοποιός επειδή τα «λερωμένα» κοινωνικά φρονήματα της εποχής του, ήταν απαγορευτικά για τα Πανεπιστήμια. Στάθηκε όμως τυχερός γιατί μπήκε στο Ανοιχτό Σχολειό ΑΘΗΝΑΙΟΝ, των μεγάλων «λερωμένων» της εποχής Παπανούτσο, Κακριδή, Δημαρά, Πολίτη, Κουν, Καραντινό κ.α., και εκεί έμαθε «λερωμένα» Γράμματα και «ορθόδοξο» Θέατρο. Από τότε έκανε ό,τι μπορούσε για να τιμήσει τους δασκάλους του. Τώρα είναι στο Θέατρο ΑΛΦΑ, έχει γράψει τρία βιβλία και το τέταρτο, Η ΑΛΥΣΙΔΑ (με όλα τα... πολιτικοθεατρικά απωθημένα του...), κυκλοφόρησε πρόσφατα. Δεν μετάνιωσε που έγινε Βουλευτής και άλλα τέτοια. Δεν το ξανακάνει όμως.
Τώρα πια προτιμάει να τα «λέει» από σκηνής ή να φωνάζει με όλο τον κόσμο, στα πεζοδρόμια και τις πλατείες.

'Ασπρη λέξη © 2003-2008.