κλπ.....
Ο Β. Μεϊμαράκης είναι γιος βουλευτή και ανιψιός βουλευτή στο Ηράκλειο
Ο πρόεδρος του Συνασπισμού Αλ. Αλαβάνος είναι γιος κεντρώου βουλευτή
Ο Γ. Βουλγαράκης είναι ανιψιός συνονόματου βουλευτή του Συναγερμού στο Ρέθυμνο
Στην Αργολίδα η Ελ. Παπαδημητρίου συνεχίζει στο δρόμο του πατέρα της, βουλευτή της Ε.Κ.
Ο Ε. Μπασιάκος είναι γιος βουλευτή του Λαϊκού Κόμματος και της ΕΡΕ στη Βοιωτία
Ο υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στη Λάρισα Αντ. Σκυλλάκος είναι γιος βουλευτή της ΕΔΑ
Ο Αντ. Σαμαράς συνεχίζει την παράδοση από το θείο του, βουλευτή της ΕΡΕ
Λακωνία: Τη σκυτάλη από παππού και πατέρα βουλευτή πήρε ο Π. Σκανδαλίδης
Ο πρόεδρος του Συνασπισμού Αλ. Αλαβάνος είναι γιος κεντρώου βουλευτή
Ο Γ. Βουλγαράκης είναι ανιψιός συνονόματου βουλευτή του Συναγερμού στο Ρέθυμνο
Στην Αργολίδα η Ελ. Παπαδημητρίου συνεχίζει στο δρόμο του πατέρα της, βουλευτή της Ε.Κ.
Ο Ε. Μπασιάκος είναι γιος βουλευτή του Λαϊκού Κόμματος και της ΕΡΕ στη Βοιωτία
Ο υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στη Λάρισα Αντ. Σκυλλάκος είναι γιος βουλευτή της ΕΔΑ
Ο Αντ. Σαμαράς συνεχίζει την παράδοση από το θείο του, βουλευτή της ΕΡΕ
Λακωνία: Τη σκυτάλη από παππού και πατέρα βουλευτή πήρε ο Π. Σκανδαλίδης
Σοφία Καλατζάκου κόρη του βουλευτή της Ν,Δ Αριστ. Καλατζάκου
Γιά το Γιώργο και το Κώστα τα ξέρετε,.... γιατί να τα κρύψομε άλλοστε....
Ενας στους πέντε υποψηφίους είναι από... σόι
Αν σκεφτεί κανείς τα ονόματα των δύο «μονομάχων» στις εκλογές, ένεκα και του δικομματισμού, θα μπορούσε κάλλιστα να μιλήσει για οικογενειοκρατία στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ποια είναι η πραγματικότητα;
Στους 300 της Βουλής οι υποψήφιοι -κόρες και γιοι- που έχουν πάρει τη σκυτάλη από τον πατέρα τους, αν συνυπολογίσουμε ακόμη και συζύγους (τέως ή νυν), ανίψια, κουνιάδους, γαμπρούς και εξαδέλφια ξεπερνούν τους 50. Αυτοί μαζί με συνεχιστές της οικογενειακής παράδοσης με συγγενή πολιτευτή πριν από τη μεταπολίτευση ξεπερνούν τους 60. Αν εκλεγούν, σημαίνει ότι ένα μεγάλο ποσοστό της Βουλής θα αποτελούν γόνοι ή συγγενείς πολιτικών που ίσως να φτάνει το 20% - ένας στους πέντε.Κατά κανόνα οι συνεχιστές της παράδοσης πολιτεύονται στην ίδια εκλογική περιφέρεια με αυτή του συγγενή, κληρονομώντας έτσι και το... πελατειακό δίκτυο, δηλαδή τους ψηφοφόρους.Την κούρσα σε αυτή την οικογενειοκρατία οδηγεί, όπως είναι ίσως φυσικό, η συντηρητική παράταξη, η Ν.Δ., η οποία συγκεντρώνει τους περισσότερους βουλευτές με οικογενειακή παράδοση. Ομως βρισκόμαστε μακριά από το να θεωρούμε ότι στο Κοινοβούλιο κυριαρχούν οι προνομιούχοι απόγονοι των «πολιτικών τζακιών». Στο βιβλίο τους «Ο πολιτικός χάρτης της μεταπολίτευσης, 1973-2004» οι συνάδελφοι Γρηγόρης Τζιοβάρας και Βασίλης Χιώτης επισημαίνουν ότι την τελευταία 30ετία από το σύνολο των 1.191 κοινοβουλευτικών μόνο οι 193 είχαν κάποιον άλλο συγγενή τους που εξελέγη πριν ή μετά στα κοινοβουλευτικά έδρανα, αντιπροσωπεύοντας ποσοστό 16,2% επί του συνόλου.Οπως παρατηρούν, «η οικογενειακή παράδοση ωστόσο συνεχίζει να είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό και στις συνθέσεις του Κοινοβουλίου στη μεταπολίτευση, όπου οικογένειες με το επώνυμο Καραμανλής, Παπανδρέου, Βαρβιτσιώτης, Κεφαλογιάννης, Μητσοτάκης, Καλαντζάκος και Χατζηγάκης, που πρωτακούστηκαν στις αρχές του περασμένου αιώνα, συνεχίζουν να εκπροσωπούνται στη Βουλή (και μάλιστα όχι πάντοτε μόνο από έναν εκπρόσωπό τους!)
Αν σκεφτεί κανείς τα ονόματα των δύο «μονομάχων» στις εκλογές, ένεκα και του δικομματισμού, θα μπορούσε κάλλιστα να μιλήσει για οικογενειοκρατία στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ποια είναι η πραγματικότητα;
Στους 300 της Βουλής οι υποψήφιοι -κόρες και γιοι- που έχουν πάρει τη σκυτάλη από τον πατέρα τους, αν συνυπολογίσουμε ακόμη και συζύγους (τέως ή νυν), ανίψια, κουνιάδους, γαμπρούς και εξαδέλφια ξεπερνούν τους 50. Αυτοί μαζί με συνεχιστές της οικογενειακής παράδοσης με συγγενή πολιτευτή πριν από τη μεταπολίτευση ξεπερνούν τους 60. Αν εκλεγούν, σημαίνει ότι ένα μεγάλο ποσοστό της Βουλής θα αποτελούν γόνοι ή συγγενείς πολιτικών που ίσως να φτάνει το 20% - ένας στους πέντε.Κατά κανόνα οι συνεχιστές της παράδοσης πολιτεύονται στην ίδια εκλογική περιφέρεια με αυτή του συγγενή, κληρονομώντας έτσι και το... πελατειακό δίκτυο, δηλαδή τους ψηφοφόρους.Την κούρσα σε αυτή την οικογενειοκρατία οδηγεί, όπως είναι ίσως φυσικό, η συντηρητική παράταξη, η Ν.Δ., η οποία συγκεντρώνει τους περισσότερους βουλευτές με οικογενειακή παράδοση. Ομως βρισκόμαστε μακριά από το να θεωρούμε ότι στο Κοινοβούλιο κυριαρχούν οι προνομιούχοι απόγονοι των «πολιτικών τζακιών». Στο βιβλίο τους «Ο πολιτικός χάρτης της μεταπολίτευσης, 1973-2004» οι συνάδελφοι Γρηγόρης Τζιοβάρας και Βασίλης Χιώτης επισημαίνουν ότι την τελευταία 30ετία από το σύνολο των 1.191 κοινοβουλευτικών μόνο οι 193 είχαν κάποιον άλλο συγγενή τους που εξελέγη πριν ή μετά στα κοινοβουλευτικά έδρανα, αντιπροσωπεύοντας ποσοστό 16,2% επί του συνόλου.Οπως παρατηρούν, «η οικογενειακή παράδοση ωστόσο συνεχίζει να είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό και στις συνθέσεις του Κοινοβουλίου στη μεταπολίτευση, όπου οικογένειες με το επώνυμο Καραμανλής, Παπανδρέου, Βαρβιτσιώτης, Κεφαλογιάννης, Μητσοτάκης, Καλαντζάκος και Χατζηγάκης, που πρωτακούστηκαν στις αρχές του περασμένου αιώνα, συνεχίζουν να εκπροσωπούνται στη Βουλή (και μάλιστα όχι πάντοτε μόνο από έναν εκπρόσωπό τους!)
Ι. Σωτήρχου ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
