Δεν πρέπει να μείνουν ούτε οι μισοί δήμοι της Μεσσηνίας
Δεν πρέπει να μείνουν ούτε οι μισοί από τους δήμους της Μεσ-
σηνίας στο πλαίσιο της διοικητικής μεταρρύθμισης.
Την άποψηαυτή εκφράζει ο νομάρχης Δημ. Δράκος σε συνέντευξή του στο
νέο τεύχος του περιοδικού «Flash της Μεσσηνίας».
Στην ίδια συνέντευξη παρουσιάζει τους λόγους για τους οποίους επιβάλλεται η
συνολική διοικητική και πολιτική μεταρρύθμιση στη χώρα, αλλά
και τις διεκδικήσεις της ΕΝΑΕ.
ΣΕΛΙΔΑ 11 ( ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ) ………
< Από το περιοδικό ΦΛΑΣ παίρνω λίγα ιστορικά στοιχεία για το Θεσμό των Δημοτικών εκλογών και τους πρώτους Δημάρχους της Μεσσηνίας >> Μ.Λ
Δήμαρχοι από λίγους στην εποχή του Όθωνα
Η ιστορία των δημοτικών εκλογών χάνεται μέσα στο Βυζάντιο.
Στην υπόδουλη Ελλάδα οι δημογέροντες εκλέγονταν από ένα
περιορισμένο αριθμό Ελλήνων, για να παίξουν το ρόλο, που
τους άφηναν οι Τούρκοι. Μετά την επανάσταση και την
ανεξαρτησία, η προσπάθεια του πρώτου Κυβερνήτη Ι.
Καποδίστρια να φτιάξει ενιαίο κράτος, αποδυναμώνοντας τις
τοπικές εξουσίες, οδήγησε σε υποβάθμιση των κοινοτήτων και
στην υποκατάσταση της όποιας αυτοδιοίκησης από τους
επάρχους.
Το πρώτο αυτοδιοικητικό σχέδιο στην απελεύθερη Ελλάδα
εφαρμόστηκε επί Όθωνα. Τα Διατάγματα του 1883 «περί
διαιρέσεως του Βασιλείου και της διοικήσεώς του» και του
1834 «περί σχηματισμού και διαιρέσεως των Δήμων»
προέβλεπαν 10 Νομαρχίες, 47 Επαρχίες, 450 Δήμους, που
διαιρούνταν αναλόγως του αριθμού των κατοίκων του σε Α, Β
και Γ κλάσης.
Οι πρώτες εκλογές στους περισσότερους νεοσχηματισθέντες
Δήμους έγιναν το 1835. Ο δημαιρεσιακός νόμος προέβλεπε την
άμεση εκλογή δημοτικών συμβούλων, όχι όμως απ’ όλους τους
δημότες, αλλά από τους πλέον φορολογούμενους. Οι Δημοτικοί
Σύμβουλοι ψήφισαν τρία πρόσωπα για υποψηφίους Δημάρχους. Η
επιλογή του Δημάρχου ανήκε στον Βασιλιά, στο Νομάρχη ή
στον έπαρχο αναλόγως της κλάσης του Δήμου.
Ο Δήμαρχος, δηλαδή, εκλεγόταν από ένα εκλεκτορικό σώμα
πλουσίων – το έλεγαν και εκλογικό σύλλογο – με τελική,
όμως, απόφαση κρατικού οργάνου. Η θητεία ήταν τριετής και
οι εκλογές επαναλαμβάνονταν για την ανανέωση μόνο του ενός
τρίτου του Δημοτικού Συμβουλίου. Κι όλα αυτά στα χαρτιά,
γιατί στην πράξη βασίλευε η αυθαιρεσία. Βασιλιάς και Αρχές
έπαυαν και διόριζαν όποτε ήθελαν, με διάφορα προσχήματα,
ενώ οι δήμαρχοι έκοβαν και έραβαν τους εκλογικούς
καταλόγους.
Το σύστημα αυτό άλλαξε από την Β΄ Εθνοσυνέλευση του 1862-
64 και καθιερώθηκε ενιαία εκλογική διαδικασία για
βουλευτικές και δημοτικές εκλογές και κυρίως καθιερώθηκε η
άμεση εκλογή δημάρχου κάθε τέσσερα χρόνια με καθολική
ψηφοφορία (των ανδρών) με σφαιρίδιο. Δεν έλειψαν, όμως,
και τότε οι αυθαιρεσίες και σε ορισμένες περιπτώσεις
χρησιμοποιήθηκαν όχι μόνο σφαιρίδια, αλλά και σφαίρες.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που υποθέσεις δημαιρεσιών στη
Μεσσηνία έφθασαν στη Βουλή και προκάλεσαν θυελλώδεις
συζητήσεις. Τρεις απ’ αυτές αφορούσαν τους μεγαλύτερους
ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Από τον «Γενικό Κατάλογο των Δήμων του Κράτους», που
συντάχθηκε το 1837, ανασύρουμε τα ονόματα των πρώτων
δημάρχων που διοίκησαν τους μεσσηνιακούς – με τα τότε
όρια – Δήμους του Ελληνικού Βασιλείου επί Όθωνα. Οι
περισσότεροι προέρχονταν από τις τάξεις των αγωνιστών
του ’21 και αρκετοί απ’ αυτούς θα έχουν μετέπειτα μια
λαμπρή πολιτική καριέρα και θα θεμελιώσουν, μάλιστα, τα
ισχυρότερα πολιτικά τζάκια της Μεσσηνίας και της χώρας…
ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ 1837
Καλάμαι: Π. Μπενάκης
Θουρία: Κ. Δικαίος
Αριος (Ασλάναγα): Γ. Φωτόπουλος
Αλαγονία: -
Αμφεία: Ι. Φλέσσας
Πάμισος (Νησί): Π. Δαρειώτης
Εύα (Ναζήρι): –
Περαί (Σκάλα): Α. Πουλόπουλος
Στενίκλαρος (Μελιγαλάς): Π. Μπούτος
Οιχαλία: Α. Σταθουλόπουλος
Ανδανία (Διαβολίτσι): Χ. Οικονομίδης
Πολίχνη (Κωνσταντίνος): Δ. Κυνίδης
Βαλύρα (Μήλα): Α.Π. Δήμας
Ιθώμη (Απάνω Μαυρομμάτι): Γ. Μπαλόπλος
Υαμία (Πεντιά): Α. Σκούφης
Λευκοθέα (Αβραμιού): Α. Νικολάου
Αριστομένης (Μουσταφάπασα): Π. Στασινόπουλος
Τομεύς (Χαλβάτσου): Α. Οικονομόπουλος
ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΠΥΛΙΑΣ 1837
Πύλος (Νεόκαστρον): Α. Ψιλόλυχνος
Μεθώνη: Δ. Καλιγάς
Πήδασος (Μεμερεϊζι): Κ. Κοντογόνας
Νέα Κρήτη: Στεφανάκης
Αιγάλεον (Χανδρινού): Δ. Καραμπάτσος
Τιμαθία (Σουληνάρι):
Βουφράσιον (Χατζή): Α. Φράγγος
Κολονίς (Κορώνη): Γ. Μπάστας
Αιπεία (Λογγά): Π. Λυμπερόπουλος
Κορώνη (Πεταλίδι): Θ. Μυλωνάς
Βίας (Μίσκα): Γ. Μοσκοβίτας
Κορυφάσιον (Ικλενα): Ν. Μπόμπολας
Σκάρμιγγας (Σκάρμιγκα): -
Οι δήμαρχοι το 1870
Μετά την Επανάσταση της Γ΄ Σεπτεμβρίου 1843 έγινε σύμπτυξη
των Δήμων. Στις πέντε – τότε- επαρχίες του Νομού Μεσσηνίας
υπήρχαν 28 Δήμοι και στη γειτονική επαρχία Οιτύλου, που
τότε ανήκε στο νομό Λακεδαίμονος, πέντε.
Από την εφημερίδα «Πελοπόννησος» της Καλαμάτας ανασύρουμε
τον κατάλογο των δημάρχων, που πλειοψήφησαν στις δημοτικές
εκλογές το Μάρτιο του 1870 στους Δήμους του ευρύτερου
μεσσηνιακού χώρου.
ΕΠΑΡΧΙΑ ΚΑΛΑΜΩΝ
Δήμος Καλαμών: Πέτρος Αντ. Μαυρομιχάλης
Δήμος Θουρίας: Γ. Οικονομόπουλος
Δήμος ¶ριος: Απ.. Σχοινάς
Δήμος Αμφείας: Α. Κάρτσωνας
Δήμος Αλαγονίας: Αναστ. Θεοφιλόπουλος
ΕΠΑΡΧΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗΣ
Δήμος Παμίσου: Δ. Μερλόπουλος
Δήμος Εύας: Αθ. Κροντήρης
Δήμος Αριστομένους: Αναγν. Οικονομόπουλος
Δήμος Ιθώμης: Δ. Λιμπερόπουλος
Δήμος Οιχαλίας: Ιω. Μπούτος
Δήμος Ανδανίας: Τάσης Παπαχελάς
ΕΠΑΡΧΙΑ ΠΥΛΙΑΣ 1870
Δήμος Πύλου: Σπ. Κυπαρίσσης
Δήμος Μεθώνης: Θεοδ. Γορολόπουλος
Δήμος Κολλονίδος: Π. Σάκης
Δήμος Κορώνης: Γ. Μιχαλαράκος
Δήμος Βουφρασίου: Σκαλτσάς
Για τις δημοτικές εκλογές του 1870 δεν ακούστηκαν φοβερές
παρατυπίες και κυρίως αυτές «ενεργήθησαν αναιμάκτως», όπως
σημειώνει η «Πελοπόννησος». Όχι, όμως, και την επόμενη
ημέρα. Όπως τηλεγράφησαν από το Νησί στην
εφημερίδα, «ένεκεν ατομικής έχθρας ήλθον, εν τη αγορά, εις
ένοπλον σύγκρουσιν Ασλαγαναίοι και Αλητσελεπαίοι,
φονευθέντος ενός και δύο τραυματισθέντων, ων εις
θανατηφόρως, συνελήφθησαν δε αμέσως, εξ και κατεσχέθησαν
τα όπλα αυτών και των άλλων συγκρουσθέντων».
