Παρατήρηση : Βρήκα μία ενδιαφέρουσα διεύθυνση με ιστορικά στοιχεία της Πύλου , σας παραθέτω απόσμασμα γιά τη μάχη της Σφακτηρίας από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη.
Ο Μακρυγιάννης, ήταν ένας απο τους υπερασπιστές του κάστρου, περιγράφει στ' απομνημονεύματά του σκηνές από τις μάχες . ( Μ.Λ) Μάχη της Σφακτηρίας Η αιματόβρεκτη γη του ξερόβραχου της Σφακτηρίας είναι κατάσπαρτη από κόκκαλα και τάφους Ελλήνων και φιλελλήνων αγωνιστών της Ελευθερίας. Εκατοντάδες Έλληνες έχουν ταφή σ' αυτή κατά την άτυχη επανάσταση του 1769-70. Σ' αυτή πέσανε στις 26 Απριλίου 1825, υπερασπιζόμενοι το έδαφός της εναντίον των ορδών του Ιμπραήμ ο υπουργός του Πολέμου Αναγνωσταράς, ο Τσαμαδός, ο Σαχίνης, ο Ιταλός Φιλλέληνας Σάντα ρόζα και 450 άλλοι Έλληνες μαχητές. Μαρμάρινο Μνημείο στη μεσημβρινοανατολική γωνία της νησίδας και μαρμάρινη Στήλη, με ανάγλυφη τη μορφή του Σάντα Ρόζα, στην ανατολική παραλία της, αποθανατίζουν το ολοκαύτωμα της Σφακτηρίας κατά το επικόν εκείνο αγώνα των Ελλήνων. Μετά οκτώ χρόνια η εκατόμβη των ηρωικών νεκτών του νησιού δέχτηκε και τη σορό του ανιψιού του Μεγάλου Ναπολέοντος Παύλου Μαρία Βοναπάρτη ("Μνήμα του Φράγκου"). Στο ίδιο σημείο υψώνεται μια πώρινη πυραμίδα πάνω από τον τάφο του Γάλλου αξιωματικού Άλλεξ Μαλλέ. (...) Ο Μακρυγιάννης, που ήταν ένας απο τους υπερασπιστές του κάστρου, περιγράφει στ' απομνημονεύματά του τη σκηνή αυτή έτσι: "...Εις τον ίδιο καιρόν πήγε κι ο Μπραΐμης μ' όλες του τις δυνάμεις και πολέμαγε τους Αβαρίνους με κανόνια και ντουφέκια και τα καράβια του του πελάγου. Τότε βήκαμεν κι εμέις από το κάστρο αναντίον των Τούρκων εις τα χαρακώματά τους, τους πολεμήσαμεν γενναίως. Βλέποντας αυτό οι Τούρκοι του νησιού, μας βαρούσαν με τα κανόνια τα δικά μας, οπούχαμεν εις το νησί. Μας βαρούσαν από τις πλάτες κι ήφεραν κι ασκέρια από το νησί αναντίον μας, και δυναμώθηκαν καλά οι Τούρκοι. Σκοτώσαμεν οίγους. Κι από μας σκοτώθηκαν καμπόσοι και πληγώθηκαν. Μας αφάνισαν τα κανόνια. Μπήκαμεν πίσου εις το κάστρο. Ο Μπραΐμης πήρε και τους Αβαρίνους με συνθήκες, κι άλλοι φύγαν με γιρούσι, κι απ' αυτούς άλλοι σκοτώθηκαν και πληγώθηκαν. Πήρε και σκλάβους τον Χατζηχρήστον, τον Δεσπότη Μοθώνης οπούταν εκεί. Κι εκείνον οπούχα κεφαλή εις τους ανθρώπους μου τον πλήγωσαν και τον πιάσανε,και τον πήγαν εις το Μισίρι. Στάθη τέσσερα χρόνια εκεί κι ολίγον καιρό έχει οπούρθε. Τον λένε Στάμον Βελέτζα". Απόσπασμα: Τουριστικός Οδηγός Μεσσηνίας, Έκδοσις Περιοδικού Νομαρχίας Μεσσηνίας "Αριστομένης", Καλαμάτα, 1970. Επεξεργασία ιστορικών κειμένων: Γιάννης Αναπλιώτης, (σελ. 166-167). Περισσότερα ... http://67.225.156.252/~pylosne//index.php?option=com_content&task=view&id=20&Itemid=35 |
