Εφυγε από τη ζωή αυτός που έσωσε 29 ναυτικούς
Στα 61 του χρόνια έφυγε από τη ζωή και κηδεύτη-
κε στις 15-1-2009 ο Βέλιος που τίμησε την ναυτοσύνη
των προγόνων του. Στην ιστορική Πύλο έζησε τη
ζωή από μικρός μαζί με τη θάλασσα που τόσο πολύ
αγάπησε με τη ναυτολόγη σή του στα ποντοπόρα
πλοία και μέχρι τέλους της ζωής του με τη λάτζα του,
το χιούμορ του, το γέλιο του και τη φιλοξενία του.
Οσοι τον γνώρισαν θα τον θυμούνται πάντοτε και για
το πάθος του για τον «Παναθηναϊκό». Στη ζωή του
είχε μόνο φίλους, δεν γνώρισε εχθρούς.
Ο Βέλιος γεννήθηκε στην Πύλο. Γιος του Νιόνιου και
της Λαμπρινής, το τελευταίο παιδί τριμελούς ναυτι-
κής οικογένειας που οι πρόγονοί του έρχονται ναυτικοί
από την Ιθάκη στην Πύλομετά την επανάσταση του
’21, όπως και οι περισσότε-ροι από διάφορα άλλα μέ-
ρη της χώρας. Παντρεύτηκετην Μαρία Κρεκούκια και
απέκτησε τρεις άξιες κόρεςπου σπουδάζουν και τι-
μούν την οικογένειά τουςκαι έχουν έφεση για γνώση.
Δυστυχώς δεν έζησε να τιςκαμαρώσει όπως ήθελε και
αγαπούσε.
Πάντοτε μιλούσε για τιςσπουδές τους και εργαζό-
ταν για να έχουν στη ζωήτους ένα καλύτερο μέλλον
από αυτόν.
Το γεγονός που σφράγισετη ζωή τού Βέλιου από τα
29 του χρόνια μέχρι το τέλος της και που το διηγείτο
χωρίς έπαρση ήταν ότι έσωσε 29 ναυτικούς το απόγευ-
μα της 23ης Φλεβάρη του1980 όταν το δεξαμενό-
πλοιο «Irenes Serenade»που ανήκε στον εφοπλιστή
Παν. Τσάκο και μετέφερε 102.000 τόννους πετρέ-
λαιο, φλέγεται στο λιμάνιτης Πύλου δίπλα στην Σφα-
κτηρία. Λαμπάδιασε όλος οχώρος. Δώδεκα ώρες καiγόταν
και οι κάτοικοι πανι-κόβλητοι άρχισαν να εγκα-
ταλείπουν την Πύλο φο-βούμενοι για εκρήξεις. Ο
Βέλιος με σεμνότητα περι-γράφει το γεγονός: «Οταν
άκουσα την πρώτη μεγάληέκρηξη και είδα μετά το δε-
ξαμενόπλοιο να αρπάζειφωτιά από την πλώρη και
τη μέση, βρισκόμουν 100μέτρα μακριά περίπου. Πή-
γαινα υπαλλήλους της εται-ρείας στο καράβι. Εκείνη
την ώρα, που η θάλασσαέπιανε φωτιά δεν ξέρω τι
μου ’ρθε.Φουλάρισα την μηχανήκαι όρμησα μέσα στις φλό-
γες. Κάποιος μου φώναξε“γύρνα πίσω, θα σκοτω-
θούμε“. Μα εγώ δεν τονάκουσα. Σκέφτηκα τις φαμί-
λιες τους και πήγα κοντa στο φλεγόμενο καράβι».
«Δεν έκανα τίποτα», λέει οΒέλιος. «Εσωσα απλώς 29
νοματαίους ναυτικούς. Κιεγώ που ζω στη θάλασσα
από μικρό παιδί, τους αγα-πώ πολύ τους ναυτικούς.
Εκείνη τη στιγμή δεν σκέ-φτηκα ότι κινδυνεύω και
τόσο.
Ηθελα μόνο να τους σώ-σω. Πήγα τη λάτζα μου κο-
ντά στην ανεμόσκαλα, τουςβοήθησα να κατέβουν όλοι
κι ύστερα, μέσα από τηφλεγόμενη θάλασσα, έφτα-
σα στην ακτή. Ετσι νομίζωθα ’καναν κι αυτοί για μέ-
να».
Με την απαράμιλλη αυτήπράξη του ο Βέλιος έδωσε
το παράδειγμα και απέδειξεότι υπάρχουν ακόμη άν-
θρωποι που με τις πράξειςτους τιμούν τον άνθρωπο,
θυσιάζονται γι’ αυτόν χωρίςανταμοιβές και αποτελούν
πρότυπο για τις νεότερεςγενιές και ιδιαίτερα των
ναυτικών. Η ΑκαδημίαΑθηνών, ο Δήμος Πύλου, ο
Ερυθρός Σταυρός και ο Ρο-ταριανός Ομιλος τίμησαν
την πράξη του με τα ανάλο-γα διπλώματα.
Η Πύλος, με την ναυτικήιστορική παράδοση, θα
πρέπει την ηρωική αυτήπράξη της διάσωσης των 29
ναυτικών που είναι μοναδι-κή στα ναυτικά χρονικά της
Ελλάδας τα τελευταία χρό-νια, να βρει τον κατάλληλο
χώρο και να αναφέρεται τογεγονός για τις μέλλουσες
γενιές και ιδιαίτερα για τουςναυτικούς. Ο Βέλιος από
εκεί ψηλά που αναπαύεταιτώρα, θα αγναντεύει τη βα-
θιά θάλασσα του Ιονίουπου αγάπησε και ταξίδεψε
με τη λάτζα του. Ας είναιελαφρύ το χώμα της πυλια-
κής γης που τον σκεπάζειμαζί με τους γονείς του.
Δ.Ν. Παπαδήμας
